ΔΡΑΣΕΙΣ

Μια φιλική επισήμανση για όσους τυγχάνει να μην γνωρίζουν:

Για το παραδοσιακό μονοπάτι, που συνέδεε το Ανήλιο με το Χαλίκι και τα χωριά Καλαρρύτες και Συρράκο, όπως και πολλά άλλα ξεχασμένα διαμάντια της Πίνδου, γίνεται μεγάλη προσπάθεια εντοπισμού στο πεδίο, αλλά και ανεύρεσης πόρων για την εκπόνηση μελετών και την αποκατάσταση τους.

Σίγουρα σας ακούγεται φιλόδοξο, αλλά από όσα γνωρίζουμε είναι ο μόνος τρόπος να ελπίζουμε στην διατήρηση αυτών των μνημείων.

Μέχρι σήμερα η πρόοδος στην σύνθεση της διαδρομής του Pindus Trail, έχει έρθει αποκλειστικά από την συνεισφορά του κόσμου η οποία είναι μικρή μπροστά στον προϋπολογισμό του έργου (Δελφοί - Γράμμος - Πρέσπες), αλλά ευλογημένη.

 

Δεν νιώθουμε ντροπή να γνωρίζετε πως δεν υπάρχει οικονομική υποστήριξη από οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης κλπ κρατικούς φορείς, πέρα από μια θετική γνωμοδότηση που έλαβε η μελέτη για το σκέλος της ανατολικής Ρούμελης και μια παρτίδα πάσσαλους για την σήμανση που διέθεσε ο Δήμος Δελφών, όπου και τους ευχαριστούμε.

Ενημερώσαμε, δεν ζητήσαμε, δεν λάβαμε.. Καλύτερα μην βιαστείτε να βγάλετε συμπέρασμα.

Ο εθελοντισμός ήταν και θα παραμείνει το χαρακτηριστικό μας διότι ενισχύει την άμεση αλληλεπίδραση και το πρακτικό μέρος της πρωτοβουλίας. Όμως κάποια πράγματα κοστίζουν και οι τσέπες μας δεν φτάνουν να καλύψουν την ανάγκη σε όλο της το φάσμα.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια κάποια μέλη της πρωτοβουλίας το κάναμε κι αυτό βάζοντας από το υστέρημα, και σπανίως από το περίσσευμα διότι δεν υπήρχε.

Από όσο γνωρίζουμε, πολλά από τα παραδοσιακά μονοπάτια δεν έχουν ενταχθεί σε κάποιο σχέδιο διατήρησης και η τύχη τους είναι αβέβαιη αν δεν μεριμνήσουμε εγκαίρως, καθώς χρόνο με τον χρόνο εξαφανίζονται από την πυκνή βλάστηση, καταρρέουν και γίνονται αδιάβατα ακόμη και για τα θηλαστικά ζώα του δάσους.

 

Οι ντόπιοι κάτοικοι που απέμειναν στα χωριά τα θυμούνται στις δόξες τους και μιλούν με περηφάνια για τα μονοπάτια αυτά. Ελπίζουν να τα δουν ξανά ανοιχτά!

Χαίρονται που βλέπουν να ασχολείται κάποιος με την διατήρηση της ιστορίας και την άνθιση της πεζοπορίας στα χνάρια που οι ίδιοι άφησαν πίσω τους. Κάποιοι μας ρωτούν: πως το κάνετε; ποιός σας πληρώνει; Εύλογη απορία..

Μόλις ακούν ότι δεν πληρωνόμαστε από κάπου, αλλά τα φέρνουμε βόλτα με τα λειτουργικά έξοδα, δυσκολεύονται να το πιστέψουν και μάλλον δεν είναι οι μόνοι. Λογικό κι αυτό..

 

Μετά απορούν, που είναι η πολιτεία; Έχουν ακούσει τις φήμες για τα χρήματα που έταξε η κυβέρνηση. Όλοι περιμένουν αυτά τα χρήματα που τους έταξαν για τα μονοπάτια και κανείς δεν ιδρώνει χωρίς οικονομική απολαβή. Οι γερόντοι όμως αμφιβάλλουν, δεν αρκούν τα χρήματα να λύσουν το πρόβλημα, θέλει ψυχή βουνίσια.. Έτσι μας λένε, ξέρουν αυτοί!

 

Οι ίδιοι μεγάλωσαν διαβαίνοντας τα, όμως τα χρόνια πέρασαν, ήρθαν τα γηρατειά και πλέον δεν μπορούν να τα συντηρήσουν όπως έκαναν στα νιάτα τους.

Μειώθηκαν δραματικά και τα αιγοπρόβατα που έβοσκαν και τα διατηρούσαν ανοιχτά από την βλάστηση που σήμερα τα πνίγει.

Ωστόσο κάποια από αυτά τα σημαντικά μονοπάτια έχουν από χρόνια συμπεριληθφεί στον σχεδιασμό του άξονα πεζοπορικής διάσχισης της Πίνδου καθώς από το 1986 περιγράφονται στο βιβλίο οδηγό "The Mountains of Greece`` του Tim Salmon το οποίο επανεκδόθηκε το 2018 με επιπλέον στοιχεία και τον τίτλο ``Trekking in Greece`` (the Peloponnese and Pindos way) των Tim Salmon και Michael Cullen.

Συνεπώς πολλά από τα παραδοσιακά μονοπάτια που παρέμεναν κλειστά και ξεχασμένα, τα τελευταία χρόνια άνοιξαν πάλι ως ένα βαθμό και προσημάνθηκαν στο μεγαλύτερο ανάπτυγμα, ώστε να είναι δυνατή η διέλευση και όποια εργασία αποκατάστασης προκύψει στο μέλλον, εφόσον εκπονηθούν μια σειρά από μελέτες και λάβουν άδεια υλοποίησης έργου.

 

Κι ενώ για αιώνες η συντήρηση των ημιονικών μονοπατιών ήταν υπόθεση των ορεσίβιων λαών, πλέον για την διατήρηση τους υπάρχει νομοθεσία που διαμορφώνεται από μορφωμένους αστικούς, απαιτούνται μελέτες, γραφειοκρατεία και έγκριση έργου, την ώρα που λίγο παραδίπλα σκαπτικά μηχανήματα βαρέου τύπου οργώνουν τα βουνά υποβαθμίζοντας το περιβάλλον, την ιστορία και την αισθητική των τοπίων, είτε για να γίνουν μπαταρίες, είτε αξιοθέατα για μηχανοκίνητους που δεν θα μπορούσαν πεζοί να φτάσουν στα οροπέδια.

Είναι γεγονός πως από την πρώτη ημέρα το Μονοπάτι της Πίνδου προχωρά με αμέτρητα εμπόδια και την ελάχιστη στήριξη, κόντρα στον καιρό..τι άλλο;

 

Για να ελαφρύνουμε όμως την ατμόσφαιρα και να σας μεταφέρουμε εκεί πάνω, διαβάστε περισσότερα για το σκέλος Μέτσοβο - Ανήλιο - Χαλίκι - Καλαρρύτες /Συρράκο και κατεβάστε τα αρχεία των διαδρομών εδώ, ώστε να πάτε και να δείτε με τα μάτια σας τι έχουμε και με τι ασχολούμαστε: https://anevenontas.gr/apo-ti-notia-sti-voreia-pindo-me.../