Ολοκληρώνεται το σκέλος του Pindus Trail > Συκιά - Μουσουνίτσα - Αθ. Διάκος.
Οι εργασίες αποκατάστασης και σήμανσης του ημερήσιου νεοεισερχόμενου πεζοπορικού τμήματος της κοιλάδας του Μόρνου, που πλέον συνδέει την Συκιά με την Μουσουνίτσα και τον Αθανάσιο Διάκο, προχώρησαν στο τελικό τους στάδιο από πέρυσι το Φθινόπωρο, αλλά και κατά την χειμερινή περίοδο καλύπτοντας μέχρι τώρα περίπου τα 2/3 του συνόλου της διαδρομής.
Το ημερήσιο σκέλος διάσχισης αναπτύσσεται σε 12χλμ συνδέοντας την Γκιώνα με τα Βαρδούσια. Ας μην σταθούμε στην κατάσταση που εντοπίσαμε αυτά τα μονοπάτια για τη σύνθεση της διαδρομής, ιδιαιτέρως στο τι αντιμετωπίσαμε στο τμήμα Συκιά - Μουσουνίτσα. Η δυτική όχθη του Μόρνου είχε να πατηθεί από ανθρώπους και κοπάδια 7 δεκαετίες, σχεδόν από τότε που ερήμωσαν οι αγροικίες. Η βλάστηση πυκνή, Μεσογειακή και ο ντορός κλειστός σχεδόν ερμητικά.
Μετά από αρκετή προσπάθεια και την συνδρομή εθελοντών, απέκτησε άριστη βατότητα και σήμανση στα σκέλη:
1. Συκιά - Μόρνος 2χλμ
2. Μουσουνίτσα - Μόρνος 3χλμ
3. Μουσουνίτσα - Αθ. Διάκος 2,7χλμ.
Για την ολοκλήρωση του απομένουν ακόμη 4,3 δύσκολα χιλιόμετρα στην παραποτάμια τραβέρσα που κινείται δυτικά του Μόρνου. Αυτό το τμήμα έχει συχνή θέαση στο ποτάμι και κρατάει την υσοϋψη με ελάχιστες διακυμάνσεις, ενώ μας φέρνει από το σημείο του αρχαίου οχυρού (στην δυτική όχθη του Μόρνου κάτω από την Συκιά) πρός τα ερείπια των αγροικιών που εντοπίστηκαν στην δυτική πλευρά της κατάφυτης κοιλάδας, σε εγγύτητα χαμηλότερα από τον οικισμό της Μουσουνίτσας.
Η βατότητα της τραβέρσας μετά από κάποιες παρεμβάσεις, βρίσκεται σε μέτρια κατάσταση, με τακτική προσήμανση γεγονός που κάνει το μονοπάτι διελεύσιμο από αρκετό κόσμο ακόμη και αυτήν εποχή.
Είναι εύλογο να υπάρχει η απορία σχετικά με το πέρασμα του Μόρνου, που γίνεται στο ύψος του οχυρού. Στο σημείο παλιότερα οι κτηνοτρόφοι έστηναν μια αυτοσχέδια κορμογέφυρα και περνούσαν το ποτάμι με τα κοπάδια τους. Τα τελευταία 4 χρόνια η γέφυρα δεν υπάρχει, την πήρε η ορμή του ποταμού. Το πέρασμα γίνεται πλέον με προσοχή μέσα από το νερό, βγάζοντας τα παπούτσια, όταν φυσικά η στάθμη το επιτρέπει. Η δημιουργία μιας γέφυρας θα έδινε ασφαλή διέλευση όλη τη διάρκεια του χρόνου και ευχής έργο θα ήταν να την δουμε μια μέρα να στέκεται εκεί διευκολύνοντας το πέρασμα του Μόρνου.
Σαν ομάδα πρωτοβουλίας κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, όμως είναι ένα έργο που απαιτεί την συνδρομή κι άλλων.
Ωστόσο πέρα την ανάγκη δημιουργίας μιας γέφυρας, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως μέσα στον Μάρτιο θα υπάρξει σημαντική πρόοδος αν όχι ολοκλήρωση σήμανσης & βατότητας σε όλο το ανάπτυγμα των 12χλμ.
Η δύσκολία που αντιμετωπίζουμε σε αυτό το σκέλος της διαδρομής είναι που επιβραδύνει την διαδικασία. Από το 2020 έγιναν αρκετές επαναλήψεις για τον εντοπισμό και την διάνοιξη. Τον πήχη ανεβάζει η απομόνωση του σημείου διότι απαιτεί καθημερινή προώθηση με διανυκτερεύσεις στο πεδίο, που σημαίνει πλήρες φόρτο και επιπλέον κόπο.
Ευτυχώς μετά από τόση τριβή στο πεδίο η ομάδα είναι μυημένη, αλλά και η Άνοιξη μπροστά μας!
Η δυνατότητα συμμετοχής εθελοντών για την τραβέρσα του Μόρνου, είναι περιορισμένη λόγω της προαναφερόμενης δυσκολίας κατά την εργασία και παραμονή πάνω στο μονοπάτι. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως είναι αποτρεπτικό σε όλους τους φίλους εθελοντές που μπορεί να σκέφτονται να ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα.
Διαθέσιμο αρχείο gpx:https://drive.google.com/file/d/1oFarzDJJY0Xm9cavi2WT71RJ_IlChwRG/view?usp=drive_link
