Παρουσίαση χάραξης του Pindus Trail στην 8ή Θεσσαλική ορειβατική συνάντηση / Άγραφα / Διοργάνωση: ΕΟΣΚ
Μέλη της Terra Pindus παρευρεθήκαμε στα Αγράφα το τριήμερο 27-29 Σεπτεμβρίου, έπειτα από πρόσκληση του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας Ε.Ο.Σ.Κ. που αφορούσε την παρουσίαση του σχεδίου χάραξης για την διάνοιξη της ενιαίας πεζοπορικής διαδρομής διάσχισης της Πίνδου Pindus Trail.
Η ομάδα μας έδωσε το παρών συμμετέχοντας στις δράσεις της 8ης Πανθεσσαλικής Ορειβατικής Συνάντησης, που έλαβαν χώρα στο καταφύγιο Καραμανώλη και στο οροπέδιο της Νιάλας την επόμενη ημέρα.
Τα στοιχεία που κατατέθηκαν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, είναι τρομακτικά όσο αφορά το μέγεθος της επαπειλούμενης καταστροφής που θα επιφέρει στο φυσικό πλούτο αλλά και στην τοπική οικονομία η εγκατάσταση αιολικών πάρκων.
Δυστυχώς ένα εγκληματικό σχέδιο έχει επιλεγεί ως στρατηγικός σχεδιασμός της χώρας για το πέρασμα στην πράσινη ενέργεια.
Η απόφαση να κουρευτούν ολόκληρες κορυφές -έως και 40 μέτρα σε κάποιες περιπτώσεις- και να πληγούν τόποι ξεχωριστής ομορφιάς και περιοχές με ιδιαίτερα οικοσυστήματα, στο όνομα μιας παρωχημένης και ξεπερασμένης τεχνολογίας, μόνο ``πράσινη`` δεν είναι.
Και αυτός είναι ένας στρατηγικός σχεδιασμός όχι μόνο για τα Άγραφα αλλά για όλη την ελληνική επικράτεια.
Στη Μάνη ξεκίνησαν, σειρά έχει το νότιο Πήλιο, η βόρεια Εύβοια, η Άνδρος, η Τήνος, η Ικαρία κ.α.
Το αντίστοιχο αιολικό μοντέλο στην Γερμανία καταρρέει καθώς είναι κοστοβόρο.
Επιδοτείται διαρκώς δίχως να αποδίδει τα εύλογα και όπως κάθε ΄΄φτερό στον άνεμο΄΄, άγνωστη η κατάληξη του. Παράλληλα οι καταγγελίες από φορείς και οργανώσεις για την επιβάρυνση που φέρνουν στο φυσικό περιβάλλον πληθαίνουν.
Την ώρα που ο κλάδος της αιολικής ενέργειας που χρησιμοποιεί την συγκεκριμένη τεχνολογία, βλέπει το χρόνο ζωής του να τελειώνει, οι εκεί εταιρείες αναζητούν σκουπιδότοπους στον τρίτο κόσμο για να ξεφορτωθούν τις ανεμογεννήτριες, πουλώντας τις για δεύτερη χρήση ολόκληρες ή τμηματικά (τουρμπίνες, πυλώνες κλπ), ψάχνοντας παράλληλα και άλλους τρόπους ανάτασης των οικονομικών τους.
Και ενώ ακόμα και Αφρικανικές χώρες αρνούνται να τις απορροφήσουν, στην χώρα μας επιλέγεται ως κυρίαρχο μοντέλο για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας.
Ένα μοντέλο που μόνο πράσινο και αειφώρο δεν είναι, καθώς σε βάθος εικοσαετίας (εικοσιπέντε χρόνια είναι και το ανώτατο όριο ζωής των ανεμογεννητριών), αφήνει πίσω του τερατώδες, άχρηστο και ογκώδες υλικό, μετατρέποντας σε σκουπιδότοπο κάθε σημείο στο οποίο έχουν τοποθετηθεί αυτοί οι γίγαντες.
Γίγαντες στις ράχες των βουνών, που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούν τα 140 μέτρα ύψος και απαιτούν τεράστιες τσιμεντένιες βάσεις με έκταση περιμετρικά όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.
Τμήματα των ανεμογεννητριών, τα πτερύγια, είναι κατασκευασμένα από πολυεστερικό υλικό, μη ανακυκλώσιμο, όπου ο μόνος τρόπος διάλυσής του είναι η καύση. Κάτι ιδιαίτερα επιβαρυντικό καθώς οι ουσίες που παράγονται από την καύση του είναι εξαιρετικά τοξικές.
Κατά συνέπεια, το αποτέλεσμα στο τέλος θα είναι εκτός από το συνολικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, να έχουν καταστραφεί παντελώς και οι τοπικές κοινωνίες, καθώς θα έχει εξαϋλωθεί η όποια προοπτική αειφώρου και βιώσιμης ανάπτυξης, είτε πρωτογενούς μέσω της κτηνοτροφίας και της αγροτικής καλλιέργειας, είτε τουριστικής.
Τα αποτελέσματα αυτά είναι σήμερα ορατά και στη χώρα μας καθώς οι πρώτες αιολικές εγκαταστάσεις στην νότια Εύβοια κοντά στην Κάρυστο, οι οποίες κοντεύουν πλέον και αυτές τα είκοσι χρόνια, αφήνουν πίσω τους ένα διαλυμένο και υποβαθμισμένο πεδίο. Σκουριασμένοι πυλώνες, τουρμπίνες χωρίς πτερύγια, πρόκληση πυρκαγιών από βραχυκυκλώματα κ.α., είναι η παρακαταθήκη αυτού του μοντέλου.
Ως άνθρωποι που η ζωή τους είναι ταυτισμένη με τα βουνά, έχουμε επικεντρωθεί στη διατήρηση και την ανάδειξη των παρθένων ορεινών συγκροτημάτων που απαρτίζουν την μεγάλη οροσειρά της Πίνδου.
Αυτό αντικειμενικά μας θέτει κάθετα απέναντι σε σχεδιασμούς, που σαν αποτέλεσμα θα έχουν το ξερίζωμα κάθε πιθανότητας ανάτασης των τοπικών κοινωνιών και την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος έξω από κάθε λογική.
Η μάχη για τη διάσωση των Αγράφων και των υπόλοιπων ορεινών και νησιωτικών περιοχών της χώρας μας, δεν είναι μια μάχη ενάντια στις ανανεώσιμε πηγές ενέργειας. Είναι η προμετωπίδα και το σύμβολο του αγώνα ενάντια στο καταστροφικό μοντέλο ισοπέδωσης της Ελληνικής υπαίθρου.
Νικόλας Μέλης
